خیلی دلم میخواد تو وبلاگم مطلب زیاد بنویسم، اما وقتی زمانم بیشتر بود می تونستم بیام بشینم سایت باز کنم لاگین کنم صفحه نوشته‌ام بیارم و شروع کنم به نوشتن، ولی الان که خیلی سرم شلوغ شده وقت نمی کنم که بنویسم، داشتم فکر می کردم چیکار کنم که بتونم این نوشتن ادامه بدم تا اینکه به ذهنم رسید توی بله واسه خودم یه کانال تشکیل بدم و وقتایی که توی سرویس، مترو یا تاکسی هستم مطالبی که به ذهنم میرسه رو توی کانالم بنویسم، یا حتی زمانهایی که وقتم کمه میتونم ایده هامو تو همین کانال بنویسم و بعداً کامل کنم، خوب اینم خوب بود ولی خوب خیلی مواقع موقع بود که پشت فرمون بودم، این بود که به ذهنم رسید از قسمت صوتی کیبورد گوشیم استفاده کنم و مطالب رو بگم و خودش برام تایپ کنه الان چند پسته که دارم این شکلی می‌نویسم، یعنی من میگم هوش مصنوعی می نویسه و من سر فرصت میام منتشرش می‌کنم.

تکنولوژی دنیای پیچیده‌ای درست کرده برامون، دنیایی که همراه‌تر شده برامون، خیلی عمیق نگاه که می کنی ترسناک می شه

خدا بهمون رحم کنه

یا ارحم الراحمین

امروز یکی از همکار هام وقتی که خواب بودم ازم یه عکس گرفت، چه مقوله عجیبیه دیدن خود آدم وقتی که خوابه.

خوب مسلمه که آدمها همیشه بیداری خودشون رو میبینند و تقریباً خیلی بعیده که آدم وقتی خوابه خودش رو ببینه (مگر تجرد پیدا کنه یا عکس خودش رو در حین خواب ببینه)

با دیدن این عکس یک لحظه واسه من مردنم تداعی شد.

یه لحظه به خودم اومدم فکر کردم اگه بمیرم هم این شکلی میشم، تازه اگه طبیعی بمیرم، تصادف نکنم، نمیدونم با چاقو یا چیزی دیگه‌ای بمیرم؛ اگه حالت عادی بمیرم این شکلی میشم.

واقعا چه چیزه عجیبیه دیدن خواب بودن خود آدم، مثل این برنامه زندگی پس از زندگی که میان تعریف میکنن و میبینن و میگن خودمونو دیدیم در حالی که خواب بودیم (جسدشون رو میدیدن) داشتم فکر میکردم واقعاً آدم چه موجود پیچیده ایه، یه عکس به ظاهر ساده چقدر آدم رو میتونه به فکر فرو ببره .

خدا بهمون رحم کنه، تازه به خاطر اعمالی که انجام دادیم باید اون دنیا جواب پس بدیم

یا ارحم الراحمین

پ.ن: به وقت اثاث کشی به دفتر جدید (جهت ثبت در خاطره)

یکی از مشکلات بزرگ در فرهنگ کاری ما ایرانی ها عدم مقید بودن به زمان بندی قرارهای کاری هست، جلسه برای ساعتی مشخص تعیین میشه و بعد از حدود یک ربع هنوز اعضا دارن به جلسه وارد میشن، جالبتر این هست که اینجوری جا افتاده که دیگر اعضای جلسه هم صبر میکنند تا بقیه هم وارد بشن و بعد جلسه رو شروع میکنند.
مگه نه اینکه وقت طلاست؟
مگه نه اینکه اگر قراره پیشرفت کنیم باید از همین موارد به ظاهر کوچیک شروع کنیم.
البته این مربوط به فقط جلسه های کاری نیست، کلاس های آموزشی مون هم همینه
حتی قرارهای دوستانه یا خانوادگیمون هم همینه

اگه قراره پیشرفت کنیم و هر روزمون بهتر از دیروز باشه این خوش قول بودن می تونه شروع خوبی باشه

ان شاء الله در سال جدید و قرن جدید روشهای جدید رو در پیش بگیریم تا مشمول روایت زیر باشیم:

لقمان حکیم علیه السلام:

یا بُنَىَّ… وَ اجْهَدْ اَنْ یَکونَ الْیَوْمُ خَیْرا لَکَ مِنْ اَمْسِ وَ غَدا خَیْرالَکَ مِنَ الْیَوْمِ فَاِنَّهُ مَنِ اسْتَوى یَوْماهُ فَهُوَ مَغْبونٌ وَ مَنْ کانَ یَوْمُهُ شَرّا مِنْ اَمْسِهِفَهُوَ مَلْعونٌ؛
فرزندم بکوش تا امروزت بهتر از دیروز و فردایت بهتر از امروز باشد، که هر کس دو روزش برابر باشد، زیانکار است و هر کس امروزش بدتر از دیروزش باشد، از رحمت خدا دور است.

[ارشاد القلوب دیلمى، ص ۷۳]

هر سال به آخر سال که می رسید تقویم ورق می زدم و دو دو تا چهار تا می کردم ببینم شیفت B هفته آخر صبح هست کهه شروع سال بعد شیفت صبح باشه یا نه تا شروع سال جدید با یکی از بهترین دوستام شروع بشه.
امسال شیفت B شیفت صبحه ولی هیچ ذوقی براش ندارم چون همون دوست عزیز امسال آخرین سال کاریشه و تا آخر سال بازنشسته می شه.
یداله جان تولد دوباره و آعاز فصل جدید زندگیت مبارک باشه.

بعد نوشت: هر چی تو نت گشتم یه عکس دو نفره رفیق پسرونه پیدا کنم نبود که نبود، این چه وضعشه! یعنی دوتارفیق جون جونی پسر نبوده که یه کار گرافیکی خوشگل داشته باشن؟!؟!

حضرت آیت‌الله جوادی در کتاب تفسیر موضوعی حیات حقیقی انسان در قرآن در این زمینه می‌فرماید: «آدمی دارای طبیعت و فطرت است که اوّلی، تن‌پرور و لذّت‌جوست و دومی، حق‌طلب و عدالت‌خواه. هر کس فطرت را بر طبیعت خویش غالب سازد و به جهاد با هواهای نفسانی برخیزد، مالک نفس خویش خواهد شد» (جوادی آملی، ۱۳۸۹، ج ۱۵: ۲۹۴)

امروز یه کلاس برای سرگروه ها گذاشتم برای آموزش برنامه ریزی صحیح و توش Bullet Journal رو آموزش دادم، آخر کلاس که صحبت های آزاد شروع شد وقتی یکی از بچه ها ازم خواست که آموزش در مورد یه موضوعی رو برنامه ریزی کنم یکی دیگه (که به اصطلاح خودش قدیمی شده) گفت ول کن بابا بذارید این چند وقت هم بگذره و بازنشسته شیم، حالا این بابا چند سال سابقه کار داره، ۱۷ سال، چقدر دیگه مونده، ۳ سال.

یعنی سه سال رو می خواد به بطالت بگذرونه، این فرد با چه دیدی میاد سرکار؟؟؟؟؟!!!!!! و مطمئناً این ۱۷ سال هم با همین دید اومده سرکار!!!!

و طبق گفته حضرت آیت الله جوادی آملی این آدم به طبیعتش برگشته و از فطرت به دور افتاده

امروز داشتم آیات میانی سوره قصص رو می‌خوندم و رسیدم به آیه‌ای که خداوند می‌فرمایند:

وَکَمْ أَهْلَکْنَا مِن قَرْیَهٍ بَطِرَتْ مَعِیشَتَهَا فَتِلْکَ مَسَاکِنُهُمْ لَمْ تُسْکَن مِّن بَعْدِهِمْ إِلَّا قَلِیلًا وَکُنَّا نَحْنُ الْوَارِثِینَ

قصص آیه ۵۸

به یاد این کرونا و سیل و زلزله و… افتادم، به یاد این همه فشار روحی و اجتماعی افتادم.
یک کم فکر کردم و یاد این پست افتادم که توش در مورد شیعه‌های شناسنامه‌ای نوشته بودم، افتادم و حالا می‌بینم شمول این افراد خیلی گسترده‌تر شده، شیعه‌های نماز نخون، شیعه‌های چشم‌چرون، شیعه‌ها بدحجاب، شیعه‌های کم فروش، شیعه‌های بی‌انصاف، شیعه‌های ظالم، شیعه‌های بت‌پرست، شیعه‌های …، وقتی نشستم و این هارو شمردم دیدم توی همین جامعه خودمونه که این‌همه شیعه‌ی شناسنامه‌ای ولی در اصل کافر و ظالم داریم، شاید همسایه دیوار به دیوارمونه، شاید همکار دو تا میز اونورتره، شاید بغال و قصاب و سبزی فروشی محله خودمونه و شاید اصلأ خودمون باشیم.
ترسیدم
ترسیدم
ترسیدم از این که با ندونم کاری داریم مشمول این آیه می‌شیم.

و چه بسیار شهرهایی را که نابود کردیم که در زندگی‌شان طغیان کردند …
قصص آیه ۵۸

پ.ن: ترجمه عنوان پست:
ﺁﻳﺎ ﭘﻨﺪﺍﺭﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍ ﻣﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﻳﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺩﻣﻲ ﺳﺮﻛﺸﻨﺪ؟
سوره طور آیه ۳۲