30 سپتامبر 2020
۱۱۱- گوهر
بنا به شرایط کاریم از صبح زود وارد محل کار میشم و زود که از شرکت بیام خونه حدود غروب هست، اونم با سرویس شرکت تا نزدیک خونه میام و همین باعث میشه که از اجتماع عمومی مردم دور باشم، امروز که بعد از مدت‌ها به مرکز شهر و میدان انقلاب رفتم و برای برگشت از مترو تو ساعت نسبتاً شلوغش استفاده کردم تازه دیدم که چقدر رنگ جامعه عوض شده، پسرها یه شکل دیگه ای شدن که تمیز دادنشون از دخترها خیلی سخت شده و دخترها هم بالعکس پسرها 😐
جالبیش اینه این تفاوت برای من خیلی عجیب بود و برای بقیه عادی بود، مثلاً توی راهروی مترو خانمی جلوتر از من بود که اصلا روسری یا شال روی سرش نبود، نه اینکه از سرش افتاده باشه، نه اصلا، انگار به طور مادر زاد براش آپشن روسری یا شال فعال نشده بود، پیش خودم گفتم مامور حراست مترو بهش گیر میده ولی خیلی شیک و قشنگ از جلوی مأمور رد شد و فک من به زمین خورد 😶
وقتی هم که سوار قطار مترو شدم وارد اولین واگن بعد از واگن خانمها شدم و دیدم تو واگن خانمها یه فروشنده خانم با پوشش بسیار راحت (تا حدی که اگر بی حجاب بود کمتر جلب توجه میکرد) در حال فروش اکسسوری های زنونه است و بقیه مردم هم عادی عادی عادی
راستی چی شده و چه بر سر دخترها و زن‌های مملکتم اومده که مادرها و مادربزرگهای همین افراد برای از دست ندادن حجابشون حاضر شدن چندین سال خودشون توی خونه هامون حبس کنند ولی الان خیلی راحت بدنشون رو عرضه میکنند به نگاه حریص جامعه!!!!
18 اکتبر 2020
تتلیتی
چند روزیه که دو تا مطلب تو ذهنم هست که بیام اینجا و بنویسم ولی فرصتش برام پیش نیومد، امشب هم به یه موضع جالب بر خوردم که خالی از لطف نیست نوشتنش و موندنش اینجا، پس اول همین مطلب امشب رو می‌نویسم و اون دو تا رو هم تا با مترو برسم خونه اگر رسیدم می‌نویسم و اگر نرسیدم فردا یا پس فردا می نویسم.
چند سالی میشه که اسم امیر تتلو به گوشم خورده بود و اون موقعی که یه تازه خواننده بی نام و نشون بود یکی از آهنگاش گوش کردم و از شما چه پنهون اصلأ از سبکش و آهنگش و شعرش خوشم نیومد.
هی از دور و نزدیک ازش خبر و سخن می‌شنیدم تا انتخابات سال ۹۶ که خودش چسبوند به حجت الاسلام رئیسی و تقریباً دیگه همه شناختنش و اون موقع سعی کردم یکی دو تا دیگه از آهنگاش بشنوم که هر دفعه با فوران محتویات معده به سمت بالا روبرو شدم و بی خیالش شدم.
البته اینم بگم در حد چند بند و (اگه بشه گفت) بیت گوش کردم و بی ربطی معنا و کلام باعث قطع گوش دادن شد.
ولی خب خوب میدونم طرفدار زیاد داره و یه جورایی طرفداراش براش می‌میرن که به همین طرفدارها میگن: «تتلیتی»
ولی امشب که داشتم از شرکت به سمت مترو می‌اومدم یه شخصی جلو پاک ترمز کرد تا منُ تا ایستگاه مترو برسونه و این فتح بابی شد که حدود ۱۰ دقیقه مجبور شدم به صدای ایشون گوش کنم، اول خواستم کتاب «نیم دانگ پیونگ یانگ» از کیف دربیارم و تمرکزم بدن بهش ولی گفتم بذار شعرش گوش کنم شاید چیزی میگه که این‌همه طرفدار داره، ولی چشمتون روز بد نبینه آهنگش نه شعر داشت، نه سبک، نه موسیقی، نه هر چیزی که بشه آدم ازش خوشش بیاد، یه جاهایی که عملا روی آهنگ فقط! حرف زده بود، بدون هیچ سبکی، انگار یکی آهنگ پلی کرده بشه و یکی داره برات محملات میگه.
خداییش این بشر چی داره که این‌همه طرفدار داره و از طرفی طرفداراش با افتخار خودشون تتلیتی معرفی میکنن!؟!؟
به قول مرحوم عارف لرستانی تو شب‌های برره: خدایا توبه
توسط علی معتمدکیا • اجتماعی • 0 • Tags: امیر تتلو, تتلیتی