چند روز پیش پدر یکی از دوستان اهل سنتم فوت کرد و برای عرض تسلیت به مجلس ختم ایشون رفتم.

مسجد ختم،  مسجد مخصوص اهل سنت بود که طبق معماری عرف خودشون ساخته شده بود و از کاشیکاری و نماکاری هایی که توی مساجد ما شیعیان وجود داره خبری نبود، برای همین به نظرم اون گرما و صمیمیتی که توی مساجد خودمون همیشه حس میکردم وجود نداشت، به عبارت دیگه به واسطه سبک معماری روحی توی مسجد  ماها هست که من اصلا اونجا نتونستم درکش کنم.
قربون مساجد زیبای خودمون

وقتی صحبت از آب میشه همه یاد زلالی و شفافی می افتیم، ولی اگه این آب زیادی یه جایی بمونه میگنده، لجن زار میشه، باتلاق و غیر دوست داشتنی میشه.

رابطه ما آدمها هم مثل همین آب میمونه، بعضی دوستیا یه عمر مفید داره و وقتی به سر بیاد دوستی از زلالیت در میاد و …، خصوصا اگه یه آب زلالتر دیگه ای باشه که طرف بدونه این آب موقتی نیست و دائمیه و همه جا همراهته، اونوقت تویی که همیشگی نیستی مجبوری کنار بری.

احتیاج نیست که طرف بگه دیگه حضورت زیادیه فقط کافیه وقتی بهش پیامک میدی چند ساعت بعد جواب بده و تو جواباش به یک کلمه و دو کلمه اکتفا کنه (در حالیکه قبلا تو پیامکها کتاب رد و بدل میکردید).

چند سال پیش وقتی توی مسافرت بودم خبر رفتن یه دوست شنیدم، اون موقع یاد این شعر افتادم:  «او میرود دامن کشان/من زهر تنهایی چشان/ دیگر مپرس از من نشان/ کارام جانم میرود» حالا هم همون شعره ولی این کجا و اون کجا.

بعضی وقت باید دل کند، هر چقدر هم که سخت باشه

بعضی از ما انسانها دچار تلافی کردنهاییم، مثلا اگه فلانی چشم روشنی فلان چیز داد خیلی خیلی مواظبیم تا موقعی که قرار شد ما هم بهش چشم روشنی بدیم، قرونی بیشتر ندیم ، یا اگه فلان مجلسمون نیومد ما هم فلان مجلسشون نریم، توی این میزان و کیل کردن هامون هم به خدا و دستوراتش کاری نداریم و دنبال راه صواب نیستیم و اینجور موقع ها نسب و موقعیت خودمون و طرفمون برامون مهم میشه که عععه فلانی ال و بیساری بل…
دیشب به یه بنده خدایی گفتم فردا اگه شما هم میخوای بیاین ختم با ماشین بیام دنبالتون که جواب داد نه چون فلانی سر فوت خواهرزاده ام نه  تشییع جنازه اومد نه ختم پس من هم ختم اقوامش نمیام 😐 ، من اصلا متوجه نشدم که میخوای حال اون طرف بگیری یا برای خودت توشه برنداری؟
یکی از سفارشات ماه شعبان شرکت در تشییع جنازه مسلمان هست، فکر نکنم شرکت در مراسم ختم و فاتحه خونی برای خود آدم کم ثوابی داشته باشه که به همین راحتی به خاطر یه تلافی کوچولو خودمون ازش محروم کنیم.

پ.ن1: خدایا خودت مراقب من باش که دچار این بیماری نشم
پ.ن2: کیل به معنای کجی است و وقتی میزان و کیل در کنار هم به کار برده میشه به معنای راستی و کجیه
پ.ن3: ثواب به معنای مزد و پاداشه و صواب به معنای راه درسته

اول نوشت: اللهم عجل لولیک الفرج

ابتدای خطبه دوم نمازجمعه ی شهرستان لواسان، امام جمعه محترم سلام به چهارده معصوم علیهم السلام میدن و قاعدتا هنگام اسم بردن از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف همه نمازگزارها به احترام ولیعصر ارواحنا فداه می ایستند و امام جمعه محترم بلافاصله دعای سلامتی امام زمان رو میخونند ولی متاسفانه تعدادی از نمازگزارها در زمان دعای سلامتی می نشینند، درسته که هیچ دستوری برای ایستادن در هنگام دعا نیست ولی حداقل یک دقیقه به احترام امام زنده و حاضر نمی ایستند تا برای سلامتیشون دعا کنند، من موندم آیا این کسانیکه یک دقیقه نمیتونند بایستند و دعا کنند میتونند در قیام امام زمان شرکت کنند؟!؟! البته که فکر نکنم بتونند چون وقتی مکبر انتهای نماز عصر دعای فرج (الهی عظم البلا… ) میخونه همه به فکر خروج از مصلی هستند و کسی چند دقیقه برای دعای فرج دست به آسمون برنمی داره تا برای بهترین دوستش دعا کنه

پ.ن: خدایا ما را از قائمین حق قرار بده

1) احترام گذاشتن به بزرگترها چیزی هست که ما ایرانیها به داشتنش فخر میفروشیم، کلا خودمون توی فرهنگ بالاتر از کل دنیا می دونیم.
2) بزرگتر بزرگتره فرقی هم نمیکنه این بزرگتر از نظر سن باشه یا رتبه و وجهه اجتماعی، کاری و یا سیاسی
3) غالبا بدست آوردن یا یاد گرفتن فرهنگ یک ابزار یا تکنولوژی جدید برای ماها خیلی دیر اتفاق می افته
4) جلسه برحسب رتبه کسی که دعوت به جلسه رو فرستاده و یا در جلسه حضور داره رتبه بندی ميشه، مثلاً جلسه ای با حضور چند تا هم رده خیلی خودمونی برگزار میشه (خصوصا رده های پایین) تا جلسه هایی با رده های مختلف

*)دوست عزیز وقتی جلسه ای برگزار ميشه وتوی اون جلسه مدیر متین و خاکی رییس جلسه هست و بر حسب احترام به بزرگتر و فرهنگ استفاده صحیح از تکنولوژی جدید، یا گوشی موبایلتو خاموش کن یا حداقل سایلنت کن، یه قسمتی روی تمام گوشی های هست که اغلب ازش استفاده نمیکنیم. و اون rejected call with by sms هست که میشه خیلی راحت تماس قطع کرد و به صورت خودکار یک پیامک برای تماس گیرنده فرستاد که الان توی جلسه هستم، بعداً زنگ میزنم و…

بیاییم همیشه از هر تکنولوژی به درستی مصرف کنیم.

پ.ن1: دوست عزیز توی جلسه با مدیریت جواب تلفنت بدی و کارهای خط تولیدت رتق و فتق کنی کسی نميگه کاری هستی، مشکلات خطت قبول و دنبال حلشون باش تا مجبور به تشکیل جلسه فوق العاده نشیم.
پ.ن2: با یکم وقت گذاشتن و ذوق به خرج دادن میشه لیست پیامکهای ریجکتی تغییر داد و برای موقعیت های مختلف پیامک آماده کرد

اوایل شبکه های مجازی که فقط مبتنی بر کامپیوترهای رومیزی بود کاربردهای بهتری داشت و بیشتر در حد ابراز وجود، قرار دادن اطلاعاتی که هر کس داشت و یا حتی دوست یابی بود، ولی با رونق شبکه های اجتماعی روی گوشیهای همراه و فراگیر شدن این شبکه ها و عوض شدن بافت شبکه های اجتماعی کاربرد شبکه های اجتماعی متفاوتتر و تا حد زیادی باعث رژه رفتن روی اعصاب مخاطبهایی شد که شبکه های قدیمی رو زندگی کرده بودند، بیشتر مطالبی که در گروه هایی که مثلا در تلگرام دست به دست میشه  مهملات و جفنگیات هستند که مطمئنا ظرف دو سه روز در تمام گروه ها بارها اون مطلب رو خواهید دید، متاسفانه این جور پیامها هم غالبا در حیطه دین و مذهب هستند و با مغالطه کاری (اخلاط درست و غلط) مخاطب ساده انگار به غلط وادار به باز ارسال اون مطالب میکنه و همین میشه که یه مطلب در مدت خیلی کوتاهی چند بار به دست آدم میرسه.

تو تلگرام امکان جدیدتری به نام کانال راه افتاد و اوایل این سرویس جای امیدواری بود که حداقل مطالب کانالها دست اول باشه و کپی پیست مطالب دیگران نباشه ولی متاسفانه کانالها هم دچار این درد شدند و کور سوی نوری که بود هم از بین رفت.

پ.ن1: بعد از امتحانها باید یه خونه تکونی اساسی تو انتخاب گروه ها و کانالها بکنم

پ.ن2: خودم مدیر دو تا گروه و دو تا کانالم، سعی خودم و ادمینام تولید محتوا یا بازنشر از کتب معتبر بوده

دم دمای امتحاناته و هر چی توی این سه ماهه کاشتیم (که اصلا کاشتنی نبوده J ) باید درو کنیم.

خیلی وقت بود اینجا ننوشته بودم ولی ان‌شاء الله از این به بعد مرتب می‌نویسم، این قولی که بارها دادم و نتونستم روش ثابت قدم بمونم، ان‌شاء الله این دفعه دیگه بتونم سر قولم بمونم.

دنیای خودرو دنیای قشنگیه و دیدن مجله‌های صنعت خودرو،‌ مجله ماشین و کالایاب خودرو آدمُ بیشتر به این دنیا جذب می‌کنه ولی علاقه من به این قشنگی زیاد نیست بیشتر دوست داشتم مجلات الکترونیک و دیجیتالُ برای کارم ورق می‌زدم تا مجلات خودرو، الکترونیک یه دنیای دیگه‌ایه برام، هیچ‌وقت یادم نمیره وقتی صبح‌ها می‌رفتم تابا و میشستم سر بردهای پری‌آمپلی‌فایر و پاور و کنترل و … گذر زمان برام غیر قابل احساس بود، چشم باز میکردم میدیدم ساعت شده 12 ظهره، غرق بودم لای مقاومتها و خازنها و آی‌سی‌ها، اواخر فعالیتم توی تابا هم که دیجیتال وارد شرکت شده بود و دنیاش چند برابر بزرگتر شده بود.

نمی‌دونم دوباره می‌تونم برگردم به این دنیا یا نه (البته صرفاً نه خود شرکت تابا) حتی به اندازه تحقیقهای خونگی خودم ولی می‌دونم زندگی توی دنیای الکترونیک رفرش کلی می‌کنه روح و جسممُ

پ.ن1: همیشه آدم برای پیدا کردن یه مسیر به یه جرقه احتیاج داره

پ.ن2: جرقه الکترونیک توی ذهن من (تقریباً دوم، سوم دبستان) توسط دایی حمیدم زده شد.

پ.ن3: جرقه قرآن خوندنم هم توسط دایی حمیدم زده شد.

پ.ن4: جرقه کامپیوتر توسط مهنوش خانم و شوهرشون زده شد ولی تثبیتش توسط دایی سعید و دایی حمیدم بود.

پ.ن5: با اینکه یه خورده اختلافی با دایی حمیدم دارم ولی همیشه مدیونشم و دوستش دارم